Możliwości nowego Radeona HD4550?

Układ zastosowany w drugiej karcie, jakiej będziemy mogli przyjrzeć się bliżej, to następca rdzeni RV610/RV620 wykorzystywanych przy budowie kart Radeon HD2400 / HD3400.

Poczynione zmiany w stosunku do starszego rozwiązania, to nie tylko kosmetyka, jak miało to miejsce przy przejściu z serii HD2400 na HD3400, ale przede wszystkim zwielokrotnienie liczby jednostek wykonawczych. RV710 potrafi już zaadresować i przefiltrować do 8-iu tekstur w jednym cyklu zegarowym. Będzie więc w stosunku do starszego brata, zakładając oczywiście to samo taktowanie układów, dwukrotnie szybszy.

Nowy rdzeń wyposażono ponadto w 16 bloków procesorów strumieni, co daje 80 jednostek SPu gotowych do obliczeń na wektorach. Szyna pamięci oraz liczba jednostek RBE (render back ends) pozostały już w te same. Ważne jednak, iż mamy do czynienia z układem, którego wydajność obliczeniową oszacować można na blisko 100GFlopsów. Jeszcze dwa, trzy lata temu taka wydajność dotyczyła produktów ze znacznie wyższej półki. Dziś, dzięki ciągłemu rozwojowi, podobne możliwości zaoferuje nam tani, ale wcale nie taki wydajny jak można by sądzić po niektórych parametrach, układzik.

Karty z takimi niepozornymi chipami wypełnią postawione przed nimi zadania w 100%, jeżeli tylko będziemy świadomi ich potencjalnego przeznaczenia. Nie jest przecież żadną tajemnicą, iż produkty z segmentu niskiego i budżetowego stanowią składową PC-tów, których użytkownicy tak naprawdę (świadomie bądź nie) z graniem na blaszanej skrzynce mają niewiele wspólnego. Prawdę mówiąc, takim osobom „do życia” wystarczy nawet karta wyposażona w układ starszy o dwie generacje. Podstawowe zadanie, jakim jest wyświetlanie obrazu 2D na monitorze, spełniają przecież wszystkie karty graficzne.

Wynik wydajności HD4550 w grach na podstawie „vistowego” benchmarka wydaje się być co najmniej zachęcający ;)

Co jednak gdybyśmy chcieli skorzystać z dobrodziejstw jakie niosą ze sobą nowe standardy cyfrowego zapisu wideo? Na tym polu układy ATi, od dawien dawna, posiadają nieprzecenione właściwości. Oprócz „obowiązkowej”, sprzętowej transformacji strumienia MPEG2 (iDCT – dyskretna transformata kosinusowa) przydatnej przy odtwarzaniu materiałów DVD, znajdziemy szerokie wsparcie dla całej „palety” zapisu przestrzeni kolorów, czy też silników renderingu korzystających z API DirectDraw (VMR7), Direct3D (VMR9) oraz EVR pod Vistą.

W nowym układzie, za sprawą wbudowanej jednostki UVD2, nie zabrakło także sprzętowego wsparcia dla wyświetlania dwóch niezależnych źródeł obrazu w formacie HD, odtwarzanych z plików kodowanych za pomocą H.264/AVC, czy też plików umieszczonych w kontenerach WMV (kodek VC-1). Często przytaczana w artykułach funkcja P-I-P, czyli „obraz w obrazie”, ma być jednak dostępna dopiero przy materiale HD zapisanym na nośnikach w standardzie Blue-Ray 2.0.

Innymi ciekawymi rozszerzeniami możliwości UVD2 są tzw. „Dynamic Contrast/Color Enhacements”, dzięki którym jednostka UVD dobiera, niejako w locie, optymalne nasycenie barw oraz kontrastu.

Sprzętowe wspomaganie iDCT działa bardzo gładko. Testowy procesor w trakcie obróbki materiału wykorzystywany jest tu zaledwie w 1% (MPEG2). Przy odtwarzaniu plików wideo wysokiej rozdzielczości (H.264/AVC), zajętość CPU oscyluje już w granicach 20-24%. Mając jednak na uwadze wysoką rozdzielczość materiału (1080p), nie będzie to jednak wartość wysoka. Karta powinna zatem sprawdzić się świetnie w poręcznych komputerach typu media-center, oraz tam gdzie wspomaganie odtwarzania popularnych formatów stanowić będzie jeden z głównych priorytetów. Oczywiście wszystkie mocniejsze modele kart z rodziny HD3000/4000 posiadają identyczne atuty. Nie trzeba więc będzie wymieniać wydajnego Radeona HD4850 na budżetową 4550-tkę, tylko dlatego że chcielibyśmy obejrzeć jakąś zapierającą dech w piersiach produkcję na świeżo zakupionym wyświetlaczu HD ;)

PowerDVD7 - uaktywniamy sprzętową akcelerację wideo

Jednostkę UVD2 (Universal Video Decoder) można zaciągnąć także do pracy przy enkodowaniu danych pomiędzy formatami. Dzięki autorskiemu oprogramowaniu AVIVO Video Converter, możemy skrócić czas pracy takiego procesu od kilku do nawet kilkunastu razy. Warto jednak zaznaczyć, iż układy graficzne wciąż nie są tu „zaprzęgane” w stopniu zadowalającym. Większością obliczeń wciąż zajmuje się procesor centralny. Producent rozwijając swoje oprogramowanie, obiecuje jednak poprawę tej zależności, szczególnie jeżeli chodzi o zwiększony udział specjalizowanych jednostek procesorowych. Na tym polu wciąż pozostaje nam tylko czekać ...

Konwersja do MPEG2, ośmiuset megabajtowego pliku MPEG4, zajmuje niecałe 5minut

Do samej szybkości pracy „Avivo Convertera” nie można mieć zastrzeżeń - pliki konwertują się bardzo szybko. Materiał wyjściowy pozostawia jednak wiele do życzenia. Jest on w znacznej mierze pozbawiony szczegółów, zawierając przy tym dużą ilość szumów ”kompresyjnych”. Pod takim kątem, w porównaniu z popularnymi narzędziami, wciąż wypada stosunkowo kiepsko. Póki co, mając w dyspozycji kartę opartą o układ ATi, z takiej opcji można jednak skorzystać, szczególnie wtedy, kiedy na taki proces będziemy mieć bardzo mało czasu.