• benchmark.pl
  • Gry
  • Homeworld: Deserts of Kharak – pustynne dziedzictwo kultowej serii
Homeworld: Deserts of Kharak – pustynne dziedzictwo kultowej serii
Gry

Homeworld: Deserts of Kharak – pustynne dziedzictwo kultowej serii

przeczytasz w 5 min.

Dzięki nowatorskiemu ujęciu przestrzeni Homeworld pamiętamy do dziś. I choć Deserts of Kharak zrywa z tradycją, to wciąż tkwi w nim duch kultowych strategii.

Ocena benchmark.pl
  • 4,2/5
Plusy

- zwycięskie potyczki dają dużo satysfakcji,; - fantastycznie namalowane filmowe przerywniki,; - bardzo dobre udźwiękowienie, wraz z klimatyczną muzyką,; - klimat staroszkolnego RTSa w nowym wydaniu,; - wyjątkowo bogate polskie wydanie gry,; - polska wersja językowa.

Minusy

- gra szybko staje się schematyczna,; - fabuła sprawia wrażenie doczepionej na siłę,; - obiekty i elementy otoczenia są w dość niskiej rozdzielczości,; - zbyt prosty i powtarzalny tryb wieloosobowy.

Stworzona przez Relic Entertainment seria Homeworld bez wątpienia zasługuje na miano kultowej. Jej pierwsza część, wydana w ubiegłym wieku, zmieniła spojrzenie na prowadzenie walk w grach strategicznych. Nic więc dziwnego, że najnowsza odsłona wydana wspólnymi siłami Blackbird Interactive i Gearbox Software mogła liczyć na duży kredyt zaufania.

I dobrze, bo choć przenosi nas ona z rozległego kosmosu na nieco ciasne pustynie Kharak, to czerpie z poprzedników wiele dobrych rozwiązań.

Homeworld: Deserts of Kharak - artyleria w akcji

Homeworld: Deserts of Kharak – spin-off zamieniony w kontynuację

Pierwsze, co trzeba sobie uświadomić sięgając po Deserts of Kharak to fakt, że nie jest to ten sam, ani nawet taki sam Homeworld. Projekt zaczynał bowiem jako całkiem osobna gra, by później – po uzyskaniu licencji – stać się prequelem dla opowiadań o krążącym po kosmosie ludzie Kushan. Czuć tu więc podobieństwa rozgrywki i fabularne nawiązania, jednak jest to już zupełnie inna gra.

Po pierwsze, historia rozgrywa się przed gwiezdną tułaczką i dotyczy tylko i wyłącznie potyczek na pustynnej planecie Kharak. Co za tym idzie – nie otrzymamy tu stuprocentowej przestrzenności. 

Mapy są płaskie, a twórcy pokusili się jedynie o uwzględnienie przewagi wysokości, przez co zawsze będziemy starali się ustawić swoje pojazdy na wydmie, a nie w dolinie.

Po drugie, fabuła tak naprawdę nie odgrywa tu większej roli. Choć malowane filmiki wyglądają przecudnie, to stanowią jedynie sztuczny pretekst dla przekopywania piasku, wydobywania surowców i rozwijania armii. 

Homeworld: Deserts of Kharak -rozmieszczanie jednostek

Bohaterowie, jak na złość, najczęściej wypowiadają swoje bogate kwestie akurat wtedy, kiedy musimy odczytać polecenia samouczka i gdy napadają na nas wozy bojowe złowrogiej frakcji. W związku z tym, ciężko skupić się na opowieści. 

Nie jest to jednak wielka strata, bo poszukiwanie artefaktów i tajemniczej anomalii  jakoś szczególnie nie porywa, zwłaszcza jak na główną oś całej kampanii.

Homeworld: Deserts of Kharak -wybuch na pustyni

Choć fabuła zostaje zepchnięta na dalszy plan, to Homeworld: Deserts of Kharak przejął od pierwowzoru coś więcej – charakterystyczne schematy rozgrywki. Przede wszystkim, nasza baza dalej nie jest statycznym budynkiem, a statkiem-matką – w tym wypadku czymś na kształt lotniskowca z wbudowaną fabryką. 

Szkoda tylko, że to rozwiązanie niemal zarżnięto przez skonstruowanie map w taki sposób, że ta główna jednostka może poruszać się tylko wyznaczonymi, ciasnymi korytarzami.

Homeworld: Deserts of Kharak -statek-matka

Innym z podobieństw jest fakt przenoszenia poszczególnych jednostek między misjami. Tu nie wysyłamy roju pojazdów na rzeź, a raczej dbamy o wzrost ich poziomu doświadczenia i o to, żeby regularnie je naprawiać tak, aby służyły do końca kampanii. 

Jeśli jednak nie uda nam się ukończyć danego zadania z liczną armią, możemy kolejny rozdział rozpocząć z proponowanym, startowym zestawem.

Homeworld: Deserts of Kharak - wydmy i burza piaskowa

Klasyka ukryta w nowości

Tęsknię za czasami Age of Empires II – gry, przy której spędziłem całe tygodnie (jeśli nie miesiące) rozgrywając kolejne szybkie potyczki zarówno dla pojedynczego gracza, jak i przez sieć. A może powinienem powiedzieć „tęskniłem”, bo w Homeworld: Deserts of Kharak czułem się podobnie jak kilkanaście lat temu, przy jednym z najbardziej klasycznych RTS-ów.

Homeworld: Deserts of Kharak - czekanie na burze

Chociaż niemal każda misja opiera się na tym samym schemacie, to jest to jednak szablonowość, którą zdążyłem już poznać i polubić. Rozwijanie technologii, ustawianie kolejek budowy, dobieranie odpowiednich jednostek do skontrowania ataku – to wszystko sprawia, że każda potyczka daje dużo satysfakcji i – o dziwo – za szybko się nie nudzi.

Homeworld: Deserts of Kharak - zabezpieczanie obszaru wykopalisk

Do tego, twórcy Homeworld: Deserts of Kharak nie przekombinowali i nie popełnili błędów, które często występują w nowych grach strategicznych. Między innymi każdą jednostkę da się równocześnie dopisać do kilku grup szybkiego wyboru. 

Dzięki temu, przykładowo, wciskając klawisz 1, wybierałem lekkie, zwrotne myśliwce. Pod „dwójką” miałem przypisane ciężkie wozy, a jako grupa 0 ustawiłem zaznaczenie wszystkich jednostek, także tych z poprzednich „podzbiorów”. 

Choć to mały i stosunkowo nieskomplikowany element, to w zbyt wielu nowych produkcjach brakuje mi tej, jakże przydatnej funkcjonalności. Gdy otrzymałem ją w Deserts of Kharak, wreszcie czułem, że odzyskuję pełną kontrolę nad tym, co dzieje się na polu bitwy. 

Homeworld: Deserts of Kharak -  grupowanie jednostek

Przyzwyczajonym do klasycznych RTS-ów może brakować jednak dwóch rzeczy – aktywnej pauzy i minimapy. Zamiast tego pomaga nam widok taktyczny, który oddala nieco teren i w minimalistycznym ujęciu pokazuje wszystkie widoczne jednostki.

Choć początkowo do takiej zmiany ciężko się przyzwyczaić, to już po kilku misjach okazuje się, że zastąpienie starych rozwiązań nowymi nie jest niczym złym. Wymusza na nas tylko większe skupienie, szybsze reakcje, naukę świeżych schematów i korzystanie ze skrótów klawiaturowych.

Homeworld: Deserts of Kharak - widok taktyczny

Zagraj w to jeszcze raz

Gracze obeznani z ogólnym schematem strategii w czasie rzeczywistym od pierwszej minuty poczują się tu jak w domu. Przydałoby się jednak, żeby lokacje i zadania były nieco bardziej zróżnicowane.

Tymczasem, zarówno cała kampania, jak i pojedyncze starcia są wałkowaniem w kółko tego samego tematu na podobnych do siebie pustkowiach. Każdorazowo rozwijamy armię aż do limitu jednostek, niszczymy przeciwnika i/lub zbieramy porozrzucane artefakty. I tak do znudzenia.

Homeworld: Deserts of Kharak - krążownik wsparcia

Tryb wieloosobowy to niestety też dość wtórna rozgrywka. Toczy się ona praktycznie w jednym trybie i na jednej mapie. Zasadnicze różnice są dwie. 

Po pierwsze, możemy wybrać odmienne strony konfliktu, które niestety różnią się przede wszystkim tylko umiejętnościami specjalnymi, takimi jak samo-naprawa jednostek bądź korzystanie z granatów EMP, dezaktywujących pojazdy. Po drugie, w zabawie sieciowej może uczestniczyć do sześciu graczy. 

W składzie innym, niż jeden na jednego, możemy wybrać, czy dzielimy się na dwie drużyny, czy też atak na nasze pozycje będzie mógł nadejść z absolutnie każdej strony.

Homeworld: Deserts of Kharak - mapa taktyczna wykopalisk

Aby jednak korzystać z autów gry sieciowej, trzeba znaleźć współgraczy, a z tym czasem bywa ciężko. Jeśli więc nie mamy znajomych, którzy również pragną bawić się w Homeworld: Deserts of Kharak, przyjdzie nam spędzić w poczekalni ładnych kilkanaście minut, zanim system doboru przeciwnika pozwoli nam na rozpoczęcie starcia.

Zardzewiały wrak na malowniczej pustyni

Na pierwszy rzut oka nowy Homeworld wygląda fantastycznie. Wszystko dlatego, że zaczyna się od pięknie namalowanej, animowanej wstawki. Dobre wrażenie bardzo szybko ulatuje, gdy przechodzimy do części filmiku opartej na silniku gry, a później do właściwej rozgrywki.

Homeworld: Deserts of Kharak - malowane przerywniki filmowe

Poszczególne elementy są bardzo mało szczegółowe, przez co pojazdy wyglądają jak zabawki z plastiku, a nie wozy bojowe przeorane pustynnym piaskiem. Co więcej, zbliżając widok kamery, widzimy także niskie rozdzielczości tekstur, oblekających większe obiekty i elementy terenu. 

Znacznie lepiej byłoby, gdyby usunięto niepotrzebne zbliżenia, które ujawniają przeciętną grafikę, a dodano możliwość większego oddalenia kamery, pozwalając na lepszą kontrolę terenu walk.

Homeworld: Deserts of Kharak - dość słabej jakości tekstury

Dla jak najlepszych odczuć wizualnych, warto nie szukać szczegółów i na tereny walk patrzeć z daleka. Na szczęście jednak udźwiękowienie to już totalnie inna bajka – nie musimy ściszać dźwięku i puszczać własnej muzyki w tle. Wręcz przeciwnie, warto założyć dobre słuchawki i podkręcić głośność, bo – nomen omen – wszystko tu gra. 

Świetnie brzmi zarówno rewelacyjnie pasująca do pustyni muzyka, jak i głosy aktorów, czy rozmaite bitewne „hałasy”. Nawet jeśli z jakiegoś powodu same potyczki nie wywołałyby odpowiedniego napięcia, z pewnością zrobi to ścieżka dźwiękowa.

Jak się bawić to tylko w starym stylu

Grając w Homeworld: Deserts of Kharak nie miałem ochoty odchodzić od ekranu, wciągając się na dobre w kolejnych kilkanaście misji. Dawno nie miałem okazji spróbować swoich sił w strategii, która przywołałaby miłe wspomnienia i schematy rozgrywki znane z kultowych tytułów RTS. 

Szkoda tylko, że sama kampania nie dość, że jest oparta na jednym schemacie, to jeszcze jest bardzo krótka. Jej ukończenie to zadanie na około osiem godzin. Do tego różnorodności nie znajdziemy też niestety w innych dostępnych trybach. 

Na całe szczęście, jeśli tylko zadomowimy się na pustyni, będziemy z chęcią do niej wracać, nawet mimo wyczuwalnej wtórności.

Homeworld: Deserts of Kharak - nowe cele do wykonania

Homeworld: Deserts of Kharak ma parę pomniejszych wad, jednak ogólne dobre wrażenie pozwala patrzeć na nie z przymrużeniem oka. Choć ciężko uznać tę produkcję za pełnoprawną kontynuację kultowej serii, to wciąż jest to dobra gra. Wszyscy miłośnicy dobrych, staroszkolnych RTS-ów dostaną tu to, co lubią najbardziej i do czego są przyzwyczajeni. Dobrze, że w obecnych czasach wciąż robi się takie gry, bo apetyt na nie wcale nie maleje.

Homeworld: Deserts of Kharak - pojazd pustynny

Ocena końcowa:

  • zwycięskie potyczki dają dużo satysfakcji
  • fantastycznie namalowane przerywniki filmowe
  • bardzo dobre udźwiękowienie, wraz z klimatyczną muzyką
  • klimat staroszkolnego RTS-a w nowym wydaniu
  • wyjątkowo bogate polskie wydanie gry
  • polska wersja językowa
     
  • gra szybko staje się schematyczna
  • fabuła sprawia wrażenie doczepionej na siłę
  • obiekty i elementy otoczenia w dość niskiej rozdzielczości
  • zbyt prosty i powtarzalny tryb wieloosobowy
     
  • Grafika:
    dostateczny
  • Dźwięk:
     bardzo dobry
  • Grywalność:
     dobry plus

84%

Komentarze

8
Zaloguj się, aby skomentować
avatar
Komentowanie dostępne jest tylko dla zarejestrowanych użytkowników serwisu.
  • avatar
    owatanka
    2
    Gralem i moge stwierdzic ze gra jest calkiem dobra mogla by byc lepsza ale jest i tak dobra calkiem fajna muza podobna zreszta do poprzednich homeworldow z autorem troche sie nie zgodze w kwestji roznorodnosci jednostek bo tak naprawde jest tylko jedna lub dwie warte budowania a mianowicie railguny szybko nisza wolniejsze jednostki i inne lotniskowce a na male jednostki najlepiej albo cieskie pojazdy z obrona w postaci karabinkow albo pojazdy do budowy tez z karabinkami na doczepke naprawiacze i tak naprawde do konca gry mozna dojsc tym jednym zestawem.

    Co jeszcze aa bardzo mi sie podobaja rozmowy jednostek nie glownych bochaterow tylko jednostek sobie tam rozmawiaja ze burza piaskowa nadciaga ale chyba ominie ta lokacje czy jakis tam oddziel jednostek zaginal i nie wiadomo co sie z nimi stalo "nie nasze jednoski taka plotka" czasami mniejsze zaklucenia czasami wieksze oczywiscie same nieprzydatne rozmowy w eterze ale fajnie nadaje klimat grze ze swiat tam jest dookola i to zywy.

    Rozgrywka faktycznie schematyczna i to bardzo ale od razu jak znalazlem pierwszy artefakt do lotniskowca odrazu zachcialo mi sie zwiedzac cala mapke choaciaz za malo tych wrakow statkow sie spotyka ale jak juz sie spotka to odrazu by sie chcialo nim pokierowac :>

    No i fabula sztampowa ale to nie bede spojlowac...

    Ogolnie polecam.
    • avatar
      Konto usunięte
      1
      Dla fanów gatunku. Biorąc pod uwagę, że na PC wychodzi pół strategii AAA na 2 lata chyba warto brać.

      Tylko... ta gra gameplayem nie ma NIC wspólnego z Homeworldem (jeśli mówimy o tej grze w kosmosie :)))).

      RTS dla debili, uproszczony do granic możliwości.

      Grafika gorsza niż w C&C:Generals...sprzed 10 lat. LOL
      • avatar
        Konto usunięte
        0
        Grafika to niedostateczny - brak efektów graficznych i tekstury jak z 99-go... ale recenzent nie ma oczu więc wiecie pokażę wam obrazki z gry nie z filmików jak pietrek:

        http://i1-news.softpedia-static.com/images/news2/homeworld-deserts-of-kharak-review-pc-499123-6.jpg

        https://cms-images.idgesg.net/images/article/2016/01/2016-01-16_00020-100638680-orig.jpg



        • avatar
          suntzu
          0
          SP nie jest na siłę. Jest świetna fabuła i odziwo wciąga. Byłem sceptykiem, bo dla mnie profanacją był homeworld na planecie, w dodatku miałem świadomość, że gra powstała na szybko, leciwym silniku...
          ... po godzinie gry okazało się jak bardzo się myliłem.

          Mapy są dość zróżnicowane, a armia wroga bywa różna. Co daje nam ogromne pole do popisu. By wykorzystać każdą możliwą jednostkę i pokonać przeciwnika.

          Fakt statek matka w ciasnych mapach może poruszać się po 1-2 trasach - tak ma wyglądać ze względu na fabułę. Wystarczy pooglądać te filmiki między mapami.
          Są dwie armie, których celem jest dotarcie najszybsze do celu. Atak musi być skoordynowany, trzeba się przebić przez obronę wroga.

          Minus grafika i to duży...
          Ogromny plus za klimat. Nie mowa tylko o grafice ale i muzyce, fabule, jednostkach.
          Czuć jak limitowane są surowce i trzeba się mocno nakombinować by przejść nawet nie obecną misję, a ocalić jak najwięcej jednostek. Na przyszłość
          Wszystko to tworzy świat za którym tęskniliśmy i po przejściu będziesz chciał więcej.

          Jeśli nie żyjesz dla grafiki to ta gra jest świetna. W porównaniu do Ashes of Singularity stanowi w 100% odwrotność i to w pozytywnym słowa znaczeniu.
          • avatar
            Konto usunięte
            0
            autor doskonale ujął minusy jak dla mnie gra jest zbyt nudna za mało jednostek za mało możliwości kombinowana. A grafika faktycznie średnia. Liczyłem na pierwszego rts-a nowej a niestety wyszło średnio
            • avatar
              Konto usunięte
              0
              Dobra teraz będzie moja recenzja.

              Wnioskując po zdjęciu i recenzji recenzent nigdy nie grał w oryginalnego Homeworlda bo od razu odjął by od oceny jeden punkt za profanację zacnej (co jak co) marki. Prosty skok na kasę - i za to minus.

              Ale wiadomo recenzent nie musi znać pewnie takich Klasyków jak Doom czy Warcraft - po co - w końcu bencha czytają głównie trolle i niski poziom recenzji im wystarczy.

              1. Długość kampani - ocena niedostateczna i to właściwie przekreśla grę - ale czego oczekiwać po produkcie za 100zł... jednak od razu czuć dlaczego Starcraft 2 tyle kosztował w dniu premiery.


              2. Oprawa graficzna - bożeeeeeee, toż to w 4k wygląda tragicznie, jest naprawdę źle - ja się cofnąłem 15 lat wstecz. C&C: Generals czy Starcraft2 - klase lepsze gry graficznie. Do tego te "filmiki". Najpodlejszy budżet.


              3. Dobra muza - fakt - chyba to i fakt chęci zagrania w RTSa trzymała mnie przy tej "produkcji".


              Piękna ocena recenzenta: GRA ROKU jak widzę XDDDDDDDDDD - może fajnie byłoby poznać trochę historię gartunku i pograć w klasyki bo jedyne co tu widzę to : BEŁKOT...

              Witaj!

              Niedługo wyłaczymy stare logowanie.
              Logowanie będzie możliwe tylko przez 1Login.

              Połącz konto już teraz.

              Zaloguj przez 1Login