Video
Nagrywanie filmów to w cyfrówce, którą chcemy zabrać na wakacje to niezwykle przydatna funkcja. Może filmy z aparatu fotograficznego nie są aż tak wysokiej klasy, jak te kręcone porządną kamerą cyfrową, ale zwykle są przyzwoitej jakości i wystarczające w większości przypadków. A jeśli nie chcemy zabierać na wakacje kilku rodzajów sprzętu (aparat plus kamera) to taka cyfrówka jest naprawdę praktyczna.
Zarówno Sony H7, jak i Panasonic FZ8, pozwalają na nagrywanie z dźwiękiem (mono) wysokiej jakości sekwencji video (rozdzielczość 640x480, 30 klatek na sekundę). Sony zapisuje video w formacie MPEG1, a Panasonic MOV. Jednak przewagą aparatu Sony jest to, że podczas nagrywania pozwala na zmianę długości ogniskowej i automatycznie ustawia ostrość na obiekcie, znajdującym się w obszarze ramki pola AF. Co więcej, podczas filmowania możemy korygować ekspozycję (na przykład gdy chcemy, aby ujęcie było jaśniejsze). Takich usprawnień nie znajdziemy w Panasonicu, choć jakość video jest ogólnie lepsza (mamy dodatkowy szerokoekranowy tryb video o rozdzielczości 848x480) - aparat ten nie pozwala zoomować w trakcie nagrywania, a ostrość ma z góry ustawioną i niezmienną (na szczęście ma dość duża głębię). Nie przeszkadza to, gdy filmujemy na przykład obiekty znajdujące się w pewnej odległości i nie zmieniające zbytnio pozycji. Lecz gdy mamy do czynienia z szybko poruszającym się zwierzakiem czy młodym człowieczkiem, które to stworzenia przemieszczają się błyskawicznie raz w naszym kierunku, a raz w odwrotnym, brak możliwości zoomowania i korygowania ostrości to naprawdę ogromna wada.
Balans bieli
Obydwie cyfrówki oferują oprócz funkcji automatycznego balansowania bieli oraz zestawu predefiniowanych ustawień (na przykład na słońce czy żarówkę), także możliwość ręcznego skorygowania balansu bieli. Znowu ogromny plus, gdyż w wielu przypadkach tylko w ten sposób otrzymamy poprawne kolory na zdjęciach. Dodatkowo Panasonic oferuje ręczne dostrojenie balansu bieli.
Lampa błyskowa
Zarówno Sony H7, jak i Panasonic FZ8, mają odchylane do góry wbudowane lampy błyskowe. Sony ma większą moc i zasięg flesza (9,8 m) niż Panasonic (6 m). Ponadto aparaty oferują możliwość korekty błysku lampy.
Lampę Panasonica otwieramy za pomocą wciśnięcia przycisku, natomiast lampa w Sony otwiera się automatycznie.
Formaty zapisu zdjęć
Obydwie cyfrówki zapisują pliki z fotografiami w popularnym formacie JPEG. Jest to format stratny, choć, w zależności od ustawionej jakości zapisu, utrata jakości może być bardziej lub mniej zauważalna. Niestety, w aparacie Sony H7 nie możemy zmieniać jakości, a w dodatku, mimo większej rozdzielczości zdjęć, pliki z H7 są mniejsze niż pliki z Panasonica (o mniejszej rozdzielczości, lecz podobnej zawartości elementów). Jest to niepokojący objaw i świadczy o większej kompresji.
W obydwu testowanych modelach możemy dobrać różną (np. mniejszą niż domyślna) rozdzielczość zdjęć. Aparaty pozwalają również na rejestrację obrazu w proporcji 3:2, co jest przydatne, gdy nie chcemy później kadrować zdjęć do formatu typowej odbitki.
Panasonic oferuje dodatkowo pożądany przez zaawansowanych fotoamatorów tryb RAW. Zdjęcia w tym formacie wymagają dodatkowej obróbki, ale dają zwykle gwarancję najwyższej jakości.
Pamięć
Panasonic FZ8 wykorzystuje do zapisu plików karty pamięci typu Secure Digital (także najnowsze, o dużej pojemności) oraz MMC (ale tylko zdjęcia, pliki video już nie). Aparat Sony H7 korzysta z kart Memory Stick Duo lub Pro Duo. Oprócz tego oba aparaty oferują 27 MB (Panasonic) lub 31 MB (Sony) pamięci wewnętrznej, w której możemy zapisać kilka lub kilkanaście (w mniejszej rozdzielczości) plików zdjęciowych. UWAGA - warto zawsze przed wyjściem w plener czy na imprezę sprawdzać, czy mamy ze sobą kartę pamięci, gdyż miejsce na pamięci wewnętrznej może nas zmylić, a aparat nie sygnalizuje w sposób dość wyraźny braku karty pamięci.
Dodatkowe efekty
Oprócz tradycyjnych efektów, takich jak na przykład wzmocnienie, ocieplenie, oziębienie kolorów czy zamiana kolorowego zdjęcia na obraz czarno-biały lub w tonacji sepii, oferowanych przez oba aparaty, cyfrówka Sony pozwala na dodanie bardziej zaawansowanych zmian. Możemy na przykład subtelnie rozmyć część zdjęcia lub wywołać efekt obrazu widzianego w obiektywie typu rybie oko. Dla osób, które nie mają możliwości zabawy w programie graficznym na komputerze to świetne rozwiązanie.
Akcesoria
W zestawie z obydwoma testowanymi modelami dostaniemy adaptery, które pozwolą nam dołączyć do obiektywu inne akcesoria, między innymi dostępną w zestawie osłonę przeciwsłoneczną. Oprócz tego możemy na adaptery nakręcić filtry optyczne, na przykład filtr UV czy polaryzacyjny. Niestety, adapter o średnicy 74 mm dołączony do aparatu Sony H7 wymaga drogich filtrów (im większa średnica filtra, tym jest on droższy). Taki rozmiar wymuszony jest między innymi dość szerokim kątem widzenia (czyli coś za coś). Adapter Panasonica ma średnicę 52 mm, a więc filtry do niego nie wymagają dużych nakładów finansowych, i co więcej - są częściej spotykane.
