Instalacja oraz przegląd opcji

Wstępna inicjalizacja, jak zostało to wcześniej wspomniane, może zostać wykonana poprzez przycisk WPS, lub poprzez podpięcie extendera do routera przy pomocy kabla sieciowego. Którego sposobu nie użyjecie, po wejściu przy pomocy przeglądarki na adres IP urządzenia, otrzymacie ekran w którego centralnym miejscu umieszczony został niebieski przycisk uruchomienia repeatera.

Jednak ciekawskie osoby, zauważą w lewym górnym rogu trzy kreski, będące symbolem menu, jak też napis „Advanced Settings”. Służą one do tego samego, a mianowicie skrywa się pod nimi dodatkowe menu, którego otworzenie ukazuje, że już na tym poziomie użytkownik ma możliwość skonfigurowania urządzenia nie tylko jako repeatera, ale również jako:

• punktu dostępowego
• mostu pomiędzy mediami
  
• wykonanie szybkiego podłączenia w schemacie router do repeatera poprzez sieć 5 GHz, zaś repeater do klientów w sieci 2,4 GHz
  
• wykonanie szybkiego podłączenia w schemacie router do repeatera poprzez sieć 2,4 GHz, zaś repeater do klientów w sieci 5 GHz
  

Następnie urządzenie skanuje dostępne sieci w celu wyświetlenia tej do której użytkownik chciałby repeatera podłączyć, a tym samym zwiększyć jej zasięg.

Już w tym miejscu istnieje możliwość podłączenia się zarówno do sieci 2,4 GHz, jak i 5 GHz. Producent nie zapomniał także o użytkownikach mających sieci z ukrytą nazwą sieci (SSID). Można je dodać ręcznie już na tym etapie.

My na początek podłączymy się do sieci o częstotliwości 2,4 GHz.

W dalszym kroku należy podać klucz zabezpieczający sieć oraz, poprzez menu zaawansowane, można zdefiniować, czy urządzenie ma posiadać ustawiony przez nas adres IP, czy też ma korzystać z serwera DHCP. Przycisk „Connect” kończy procedurę łączenia sieci.

Zakończenie łączenia się do sieci 2,4 GHz, skutkuje wyświetleniem dostępnych sieci 5 GHz i zapytaniem do której z nich chcemy się podłączyć. Konfiguracja sieci na innej częstotliwości może się przydać np. wtedy, kiedy router umożliwia płynne przełączanie się pomiędzy nimi w zależności od siły sygnału.

W tym miejscu można też zdefiniować klucze dostępowe do sieci udostępnianych przez extender, bądź też zaznaczyć, że mają one być takie same jak do routera.

Tutaj należy zwrócić uwagę na pewną rzecz. Dodanie obydwu sieci skutkuje nawiązaniem połączenia extendera z routerem poprzez obydwie sieci w jednym czasie. Rzeczą jeszcze dziwniejszą jest fakt, że extender, z uwagi na różne adresy MAC na interfejsach sieciowych, stosuje spoofing arp w celu posiadania na nich jednakowego adresu IP (jak widać to na poniższym screenie z routera Synology RT2600ac).

Taka sytuacja powoduje alarmy np. w oprogramowaniu Eset Smart Security, które od razu wyświetla stosowny komunikat.

No dobrze, po tym małym „wtrąceniu” powróćmy do końcowego etapu konfiguracji którym jest wyświetlenie podsumowania z nazwami sieci udostępnianymi przez extender. Ich nazwy tworzone są poprzez wykorzystanie nazwy SSID sieci do której urządzenie jest dołączone oraz dodanie do niej przyrostka RPT. Dzięki temu następuje wyraźne rozdzielenie dostępnych sieci.

Od tego momentu repeater dystrybuuje już Internet poprzez swoje sieci. Wystarczy się do nich podłączyć, aby móc z nich korzystać.

Trzeba przyznać, że nie była to procedura, która wymagałaby zbytniego wysiłku intelektualnego.

Możliwości Asusa RP-AC53

Po zalogowaniu do panelu administracyjnego urządzenia (jego adres można ustalić w serwerze DHCP routera lub poprzez stronę http://repeater.asus.com), użytkownik otrzymuje widok znany z innych urządzeń Asusa, aczkolwiek w porównaniu do routerów jest tutaj mniej opcji.

Można wyświetlić informacje na temat trybu pracy, wersji firmware’u, a nawet prędkości zestawionych z routerem połączeń. Także na tej karcie istnieje możliwość zmiany parametrów połączenia extendera z routerem, czy podejrzenia podłączonych klientów. Funkcja informowania o podłączonych klientach jest domyślnie wyłączona i u mnie, pomimo kilkunastokrotnych prób, nie udało się jej włączyć. Każdorazowe przełączenie w tryb „ON” kończyło się po sekundzie odświeżeniem strony i powrotem przełącznika do stanu OFF….

Kolejna zakładki to ustawienia sieci Wi-Fi w której ustawić można z jakiej sieci extender ma korzystać przy łączeniu z routerem, jak też poniżej jakiego poziomu sygnału (z zakresu -70 do -90 dBM) klienci mają być rozłączani.

Ustawienia sieci LAN to w zasadzie możliwość skorzystania z serwera DHCP lub ręcznego ustawienia parametrów połączenia.

Trochę więcej czeka nas na zakładce „Administracja”. Tutaj mamy aż cztery podkategorie:

• tryb operacji,
• system,
• upgrade firmware,
• odtworzenie.

Opcja pierwsza (widoczna na screenie poniżej) to w zasadzie możliwość przełączenia pracy urządzenia do jednego z kilku trybów o których mowa była przy wstępnej konfiguracji urządzenia. Tutaj mamy możliwość zmiany pracy, w razie gdybyśmy się rozmyślili, lub po prostu zaszła taka potrzeba.

Kategoria „System” to miejsce gdzie umieszczone zostały opcje konfiguracyjne dotyczące m.in. użytkownika mającego mieć uprawnienia dostępu do urządzenia, konfiguracji czasu (na plus zasługuje obsługa serwerów czasu – NTP), jak też możliwość uruchomienia połączeń konsolowych telnet.

Poniżej połączenie nawiązane z extenderem przy pomocy programu Putty z podstawową informacją nt systemu.

Można się zastanawiać po co w tej klasie urządzeń możliwość eksportu logów do serwera syslog. Otóż RP-AC53 przechowuje logi w pamięci tymczasowej, która po restarcie jest kasowana. Warto więc eksportować informacje tam przechowywane, aby chociażby w przypadku problemów z policją, mieć gdzieś w logach adresy MAC urządzeń, które łączyły się do naszego extendera. Nie życzę tego nikomu, ale lepiej dmuchać na zimne.

A biorąc pod uwagę jak prosto jest zestawić testowanego RP-AC53 z syslogiem opartym na dzisiejszych NASach (poniżej screen z Synology DS916+), to aż grzech z tego nie skorzystać. Oczywiście nie każdy posiada w domu NASa, ale jeżeli już ktoś dysponuje, to polecam taką konfigurację.

W analizie problemów z siecią bardzo przydatne są podstawowe narzędzia udostępnianie w urządzeniach sieciowych. Przede wszystkim są to ping oraz tracert. Tutaj producent udostępnił oczywiście niezastąpionego pinga oraz netstat w celu analizy połączeń.

Dodatkowo widnieje zakładka „wznów sieć LAN”, która na wstępie skojarzyła mi się z restartem interfejsów sieciowych, ale okazała się być po prostu opcją skrywającą Wake On Lan, czyli możliwość wybudzania urządzeń w sieci.

Można w niej skonfigurować do 32 urządzeń, które mogą zostać zindywidualizowane poprzez nazwę oraz ikonkę kategorii urządzenia. Dzięki temu nie powinno być problemów z identyfikacją urządzenia, które użytkownik będzie chciał uruchomić.