ATi vs. nVidia - porównanie oprogramowania do kart graficznych GeForce i Radeon
W tym poradniku zobaczymy co kryje się pod nazwami: „Catalyst Control Center”, i „ForceWare Control Panel”. Nasz artykuł pozwoli wstępnie ocenić, czego można spodziewać się po oprogramowaniu ATI i nVi
obsługa Eyefinity, relatywnie niskie temperatury, chłodna, wyższa jakość zastosowanych komponentów (Ultra Durable)
Minusyprzeciętna wydajność, nie obniża częstotliwości taktowania w 2D (wpływa to na wyższy pobór energii), na tle HD 5850 – spory pobór energii w 2D, niska relacja ceny do wydajności
Witajcie w kolejnym poradniku dotyczącym kart graficznych. W tym jednak nie będziemy zajmować się sprzętem, czy podkręcaniem – zobaczymy za to, co kryje się pod nazwami: „Catalyst Control Center”, i „ForceWare Control Panel”. Niektórzy z Was zapewne domyślą się, że chodzi o interfejs do sterowników kart graficznych. Dzisiejszy poradnik ma za zadanie rozwiać wątpliwości związane z opcjami w panelach sterowania kart graficznych nVidii i ATI.
Dla posiadaczy kart GeForce lub Radeon, prezentowanie możliwości sterowników wydaje sie być banalnym tematem. Pomyślmy jednak, że wśród użytkowników kart graficznych są też tacy, którzy jeszcze nie mieli okazji zapoznać się z możliwościami, wyglądem czy ergonomią, sterowników kart konkurenta. Nasz artykuł pozwoli wstępnie ocenić, czego można spodziewać się po oprogramowaniu ATI i nVidii, czy jest w stanie zaspokoić nasze potrzeby i czy podoba nam się na tyle, aby zdecydować się na produkt danej marki.
Na początek jednak omówię wspólne kwestie ustawień ekranu. Zapraszam do lektury.
Podstawowe ustawienia ekranu
Ustawienia przedstawiane są na systemie Windows Vista. Nie różnią się jednak znacznie od tych znanych z Windows XP, czy najnowszym Windows 7.
Przedstawię teraz ustawienia systemowe kart graficznych. Aby się do nich dostać, na pulpicie należy wcisnąć prawy przycisk myszy.
Następnie wybieramy „Personalizuj”, pojawi się okienko:
Wybieramy „Ustawienia ekranu”. Reszta ustawień nie jest bezpośrednio związana z kartą graficzną, zatem pominę ich opis.
Panel „Ustawienia ekranu” pozwala nam ustawić standardowe opcje wyświetlania obrazu. Jeśli posiadamy drugi monitor, możemy zidentyfikować go wciskając „Identyfikuj monitory”. Ustawić możemy też, który monitor wykorzystujemy jako główny, albo dzielić obraz na obu monitorach.
Funkcja ta świetnie działa na notebookach, do których często podłączamy zewnętrzny monitor. A jest tym wygodniejsza, iż z reguły na klawiszach funkcyjnych mamy dodatkowy - sprzętowy - klawisz "przełącz ekrany".
Osobna kwestia, to zdolność karty graficznej do wyświetlania obrazu na dwóch monitorach w różnych rozdzielczościach (funkcja "powiększ pulpit do rozmiarów tego monitora"), czyli np: 1920x1200 monitor 1 i 1280x800 monitor 2.
Dwa lata temu konfigurowanie tej funkcji na niektórych kartach graficznych, pod systemem Windows XP, było prawdziwym koszmarem.
Za pomocą suwaka „Rozdzielczość” ustawiamy rozdzielczość wyświetlanego obrazu w granicach wartości obsługiwanych przez monitor i kartę graficzną. Tu warto dodać, że rozdzielczość pulpitu może być większa niż nominalna rozdzielczość matrycy ekranu, ale wówczas pulpit będzię 'płynny' - nie będzie w całości pokazywany na ekranie. Takie tricki czasami przydają się, gdy dysponujemy ekranem o niskiej rozdzielczości, a koniecznie chcemy wymusić wyższy tryb (np: dla jakichś aplikacji).
W menu „Kolory:” wybieramy liczbę kolorów generowanych na ekranie. W dzisiejszych czasach nikt nie ustawia już wartości innej niż 32 bity.
Pod linkiem "Jak uzyskać najlepsze ustawienia wyświetlania?" można przeczytać jak system Windows wybiera najlepsze ustawienia, kiedy jest najlepsza jakość obrazu na monitorze LCD, jaka jest właściwa częstotliwość odświeżania i migotanie - zarówno na LCD jak i CRT.
To jednak podstawowe funkcje samego OS i dla niektórych użytkowników zapewne już banały. Przejdźmy więc do „Ustawień zaawansowanych”.
